Het is nu een week geleden dat ik thuis ben en ik denk er nog steeds aan.
Toen ik in dienst kwam bij Newspark werd daar meteen aangegeven: “we gaan met een aantal mensen naar een Testconferentie…in Milaan dat lijkt me net iets voor jou. Zin?” Daar heb ik (nooit in Milaan geweest) mij natuurlijk meteen voor aangemeld.
De gedachte was niet ingewikkeld: “Ergste geval vind ik de hele conferentie niks? Dan ben ik altijd nog eens in Milaan geweest, onder werktijd. Win/Win lijkt me.”
Dus nu ben ik terug. 2 volle dagen preken gehad en 3 bezoekjes aan de stad Milaan zelf. En ik kan eerlijk zeggen, de stad was het minst interessante gedeelte. (Maar wel mooi.)
De Conferentie was getiteld Testing United Conference en werd georganiseerd door Krone Consulting. De sprekerslijst was redelijk divers maar de onderwerpen hadden duidelijk een rode lijn.
Jawel, HET onderwerp waar iedereen in de IT (en de rest van de wereld) zich continue druk over maakt: A.I. (dun dun duuuun).
“Gaat A.I. ons allemaal vervangen?”
“Hoe blijf ik als Tester relevant”
“Wanneer komt Skynet?”.
Waren allemaal vragen die op bepaalde niveau speelden.
Uit de toespraken en workshops van de verschillende sprekers zoals Tariq King, die voor een gedeelte A.I./LLM/Machine Learning in het software testen op de kaart heeft gezet (zie vorige Blog van Menno), onze eigen Nederlandse René van Veldhuijzen de “Testimist”, tot Paul Gerrard van Testing Anything die al meerdere decennia in het vak zit en nog vele anderen) bleek, misschien moeten we ons minder druk maken over OF we nog wel een baan hebben straks…maar meer HOE onze baan er straks uit gaat zien.
Want wat blijkt steeds meer uit de praktijk? A.I. in softwareontwikkeling en testing is niet zozeer DE oplossing maar meer gewoon een stuk gereedschap. En hoe goed dat stuk gereedschap ook is. Zelfs met de beste hamer ter wereld kan je geen nette gaatjes boren of strakke planken zagen.
Het is niet overal van toepassing. We moeten kritisch blijven over waar we het inzetten.
Niet alle hamers zijn het waard voor ons project. Als je wat spijkers in de muur wilt slaan om een schilderijtje op te hangen moet je misschien niet die pneumatische smeedhamer aanschaffen die €14.000 kost of de luchthamer die gebruikt wordt om straten open te breken.
Het kan niet zonder supervisie. Anders gaat het werken aan de verkeerde dingen of rapporteren over zaken die niet belangrijk zijn. Of in het ergste geval dingen verzinnen die simpelweg niet waar zijn.
Bepaalde stukken code of programmatuur zijn zo kritisch of complex dat een simpele robot zoals A.I. niet begrijpt hoe het binnen het grotere plaatje past en het zou dan kunnen dat het dingen goedkeurt of sloopt die een mens héél had gelaten.
Het is geen vervanging voor de menselijke ervaring. Je kan de meest prachtig gecodeerde website bouwen die maar mogelijk is….en dan is de achtergrond van je site zwart en de tekst donkergrijs.
En is het bijna onleesbaar voor menselijke ogen terwijl de machine er geen moeite mee heeft…of de kleurencombinatie is zo lelijk dat elke keer dat je er naar kijkt je hem meteen wilt sluiten. De robot ziet het niet. Maar een mens werpt er één blik op en heeft het meteen door.
