Hoe het kopen van huizen middels betaalstenen in basis al een blockchain toepassing was…

Onze collega Menno legt in zijn eigen woorden uit hoe hij geleerd heeft over blockchain en de hype rond cryptocurrency…………….

Afgelopen week op onze team meeting hadden wij het voorrecht dat Wilfried Hoffman https://www.linkedin.com/in/wilfried-f-hoffman-767616 ons een inspirerende uitleg gaf over wat blockchain nu eigenlijk is. En de basis daarvoor werd eigenlijk al eeuwen geleden op het eilandje Yap gelegd.

De historie: 

Op dit eiland werden huizen verkocht voor grote betaalstenen. Bij zo’n transactie werd het hele eiland uitgenodigd om te zien dat persoon A het huis van persoon B kocht, en dat de betaalsteen dus nu van persoon B was en het huis van persoon A. Iedereen zag dat en onthield dat, dus je hoefde je betaalsteen of je huis ook niet te beschermen. Stelen had geen nut want iedereen wist wat van wie was. En voor het aanschouwen van deze transactie kregen alle bewoners een schelpje. Een “betaling” voor het “getuigen zijn” van de transactie.

De theorie:

Met blockchain doen we feitelijk niet heel veel anders. We slaan transacties op, gedistribueerd over diverse systemen. Dus als 1 systeem gehacked wordt of corrupt blijkt te zijn, dan wordt die gecorrigeerd door de andere systemen. Daar komt bij dat de uitkomst van de 1e transactie wordt gebruikt als input voor de 2e transactie. De uitkomst van de 2e als input voor de 3e etc. etc.
Dus ook het verleden veranderen is nagenoeg niet mogelijk, want dan klopt de keten niet meer.

Elke keer mag 1 systeem de volgende transactie berekenen waarna de andere systemen dit verifiëren. En voor dit berekenen verdient zo’n systeem dan bijv. 1 bitcoin.

Zo’n blockchain netwerk is in basis dus gemaakt om heel betrouwbaar gegevens / transacties op te slaan. Dit wordt bijvoorbeeld reeds gebruikt in asielzoekerscentra. Mensen die daar binnen komen hebben vaak niets, zelfs geen paspoort of geboorteakte. Op basis van hun irisscan worden ze dan opgenomen in het systeem. Je irisscan veranderd niet, en vanaf dat moment wordt alle registratie, financiële transactie etc. van die persoon in een blockchain verwerkt op basis van diens irisscan.

De risico’s:

Natuurlijk zitten er ook risico’s aan blockchains.

–  Zo is er de 1e invoer. Als een asielzoeker beweert ouder of juist jonger te zijn dan hij/zij is om zo meer boodschappen-budget te krijgen, dan valt dat bij de 1e invoer vaak niet te controleren omdat er geen paspoort of geboorteakte bekend is. Maar zodra je in het systeem staat zijn alle vervolghandelingen wel betrouwbaar.

–  Daarnaast is er de laatste berekening. De vraag is hoe betrouwbaar het netwerk is. Hoe meer systemen er in het netwerk zijn, hoe beter de nieuwste transacties gecontroleerd worden. Indien je echter meer dan de helft van de systemen zo ver weet te krijgen een foutieve berekening te doen, dan gaat het systeem wel de mist in. Een netwerk met weinig systemen dan wel één met veel systemen van een (onbetrouwbare) partij heeft een grotere kans op een verkeerd berekende transactie.

De bitcoins (schelpjes op Yap) ontlenen hun waarde aan vraag en aanbod. momenteel is er sprake van een hype rond cryptovaluta zoals de bitcoin. Daardoor is er meer vraag dan aanbod, en gaat de prijs dus omhoog. Daarmee is het een interessante investering omdat men verwacht dat de prijs verder stijgt. Een interessante investering betekend meer vraag dus een hogere prijs. Kortom een self fulfilling prophecy.
Critici noemen het ook wel een bubble of een piramidespel. Zodra er meer aanbod is dan vraag, daalt de prijs, dan is het minder interessant om in te investeren, hetgeen resulteert in minder vraag, dus een verdere daling, eventueel met een crash tot gevolg.

Cryptovaluta zijn immers niet gedekt door het deposito garantiestelsel. Eveneens is er geen DNB of ECB die ingrijpt waar nodig om de koers stabiel te houden.

Een dergelijke crash maakt vooral de cryptovaluta oninteressant, maar de blockchain zou kunnen blijven bestaan, zo lang de bedrijven die de blockchain gebruiken, blijven betalen voor de dienst. Toch worden de cryptovaluta ook wel eens als aandeel gezien in de blockchain. En ja, als je aandelen niets waard zijn is je bedrijf niets waard en dan is de vraag of bedrijven nog zaken met je willen doen.

De conclusie:

In basis is een blockchain dus vooral bedoeld om betrouwbaar informatie/transacties op te slaan, en dit kan in heel wat sectoren heel veel kosten besparen. De cryptovaluta zijn een leuk bijproduct die door de hype extra veel aandacht hebben gekregen waardoor ook de toepassing van blockchains bekender is. Het is duidelijk dat er in deze materie veel geld omgaat, maar de vraag is hoelang dat nog zal duren.